The Untempered Pianist (f.)
The Untempered Pianist is een artistiek onderzoeksproject dat zich beweegt op het snijvlak van performance, compositie en kritische reflectie. Het is een voortdurend veranderend project waarin Marlies Cornelis op speelse wijze omgaat met thema’s als gender, seksualiteit, objectivering en andere feministische vraagstukken binnen de context van muzikale performance. Niet vanuit vaste antwoorden, maar met ruimte voor experiment, verwondering en verbeelding.
Mon petit lapin sonore (2025)
Opgeleid binnen de klassieke muziektraditie zocht Cornelis na haar afstuderen naar een manier om zich tot die erfenis te verhouden. Tegelijkertijd raakte ze gefascineerd door het negentiende-eeuwse beeld van de pianiste als symbool van gratie, beheersing en erotisch verlangen. Vanuit deze worsteling nam ze afstand van de piano en begon ze een zoektocht naar andere manieren om met de gewoonten en conventies van muziekuitvoering om te gaan. Erotiek en muziek worden in dit werk direct met elkaar verweven. Tegelijkertijd biedt Cornelis een speels antwoord op de erotische suggestie waaraan rockgitaristen zich wel eens durven bezondigen.
Feminine Endings 1 (2025)
Nadat ze bij speelgoedfabrikant Mattel de Barbiepop had uitgevonden en met groot succes gelanceerd moest Ruth Handler op pensioen. Ze kreeg borstkanker, onderging een mastectomie en besloot prompt een bedrijf op te richten dat borstprotheses produceert. De opname van een interview met enkele markante uitspraken van haar over haar carrière en haar recht-door-zee levensfilosofie liggen aan de basis van het pianostuk feminine endings 1. Als kind had Marlies Cornelis geen enkele affiniteit met barbie-poppen, ook al werden die herhaaldelijk opgedrongen. Met bovenstaand materiaal ging Cornelis aan de slag. De citaten met de onbarmhartige stem van Ruth Handler zorgen voor de structuur, uiteen getrokken Barbiepoppen spelen inside piano en eindelijk lijkt Marlies Cornelis een manier te vinden om toch nog met de poppen te spelen.
